Secretariaat en correspondentieadres: Bruno Verhavert
Zandstraat 117 - 2980 ZOERSEL
tel. 03/ 2980 854
E-post: heemkundige.kring.zoersel@zoersel.be
Zandstraat 117 - 2980 ZOERSEL
tel. 03/ 2980 854
E-post: heemkundige.kring.zoersel@zoersel.be
Heemkundige Kring Zoersel vzw
GESCHIEDENIS ST ANTONIUS
De meest toepasselijke spotnaam is “houtmaaiers”, omwille van allerlei houtambachten die er werden beoefend. Het dorp werd “Zot Sint-Teunes” genoemd.
De meest toepasselijke spotnaam is “houtmaaiers”, omwille van allerlei houtambachten die er werden beoefend. Het dorp werd “Zot Sint-Teunes” genoemd.
Sint Antonius
Sint Antonius kwam tot ontwikkeling rond de Sint-Antoniuskapel (opgericht voor 1492) en was eeuwenlang een arm gehucht van het aristocratische Brecht.
(Daarom had het geen eigen gemeentewapen.)
Tot 1750 bleef Sint-Antonius beperkt tot enkele boerderijen en minder dan honderd inwoners.
Maar toen werd de weg Antwerpen-Turnhout verhard en begon het dorp snel te groeien.
De oorspronkelijke naam Juxschot, voor het eerst vermeld in 1443, zou “beschutte plaats voor het vee” betekenen.
Later veranderde de officiële benaming in Sint-Antonius-Brecht.
De inwoners van Sint-Antonius hebben verscheidene spot-namen als eretitels. "Varkenskoppen”, omwille van de lokale verering voor Sint-Antonius waarbij vroeger varkenskoppen werden geofferd.
De tweede spotnaam is “rakkers”, omdat het op dorpsfeesten wel eens een wilde bedoening werd.
(Daarom had het geen eigen gemeentewapen.)
Tot 1750 bleef Sint-Antonius beperkt tot enkele boerderijen en minder dan honderd inwoners.
Maar toen werd de weg Antwerpen-Turnhout verhard en begon het dorp snel te groeien.
De oorspronkelijke naam Juxschot, voor het eerst vermeld in 1443, zou “beschutte plaats voor het vee” betekenen.
Later veranderde de officiële benaming in Sint-Antonius-Brecht.
De inwoners van Sint-Antonius hebben verscheidene spot-namen als eretitels. "Varkenskoppen”, omwille van de lokale verering voor Sint-Antonius waarbij vroeger varkenskoppen werden geofferd.
De tweede spotnaam is “rakkers”, omdat het op dorpsfeesten wel eens een wilde bedoening werd.
